Doel bereikt

Dat klinkt goed, doel bereikt. En zo voelt het ook. Aan het begin van het jaar ben ik deze blog begonnen omdat ik mezelf de tijd wilde geven uit te vinden wat het nu echt was wat ik wilde. Ik wist het even niet meer. Niet zo handig als je bijna aan het eind van je studie bent. Of misschien juist wel, maakt ook niet uit. Ik heb vanaf januari allerlei dingen ondernomen. Ben naar workshops geweest die me interessant leken, ben netwerkbijeenkomsten gaan bezoeken, heb veel nieuwe mensen leren kennen, heb leren twitteren, bloggen en websites bouwen en ... nog heel veel meer. Door al deze activiteiten die ik heb ondernomen heb ik mezelf goed leren kennen, flink wat zelfvertrouwen opgebouwd en ik heb het gevoel dat ik nu op een punt gekomen ben dat ik weet wat ik wil.


De laatste weken heb ik een paar intensieve gesprekken gevoerd waarin voor mij duidelijk werd welke kant het op moest gaan. Ik had het gevoel dat ik alle puzzelstukjes wel bij elkaar had. Voor de droombaanreis moest ik mijn ideale functieprofiel beschrijven. En laat dat nou juist zijn wat me aangeboden wordt. Dan is het niet meer moeilijk om van al die losse stukjes een compleet plaatje te maken. Er kwam een heel rustig gevoel over me. Ik weet wat mijn startpunt is. Dat voelt goed!


Door alle opgedane ervaringen, de mailtjes van Marijn, van "Marijn is klaar met werken", en het reflectie onderdeel van de opleiding is helder geworden wat ik graag wil doen. Ik wil aan de slag als HR-professional. Niet binnen een organisatie maar als extern adviseur. Ik richt me samen met de organisaties waar ik voor ga werken op de toekomst. Jammer genoeg betekent dat dat ik de plannen voor MijnDroomfabriek in een ander jasje moet gieten. De fysieke locatie waar ik een tijd mee bezig ben geweest moet ik laten schieten. Ik kan niet alles tegelijk. Maar MijnDroomfabriek blijft wel bestaan. Dat blijft de plek waar ik droom, waar ik werk aan nieuwe producten, waar ik workshops en presentaties ga organiseren en waar ik mensen wil verbinden en inspireren. MijnDroomfabriek wordt een van mijn bedrijven.


Naast MijnDroomfabriek richt ik nog een bedrijf op. De naam weet ik nog niet, het wordt in elk geval iets met mijn naam erin. Rian Crins.......(vul maar aan). Hier ga ik aan de slag als HR-professional, wel vanuit mijn eigen(wijze) visie maar meer vanuit weten en kennis en kunde dan vanuit dromen. Dit ga ik samen met 2 andere professionals doen. Samen gaan we ons richten op het midden en klein bedrijf. De eerste plannetjes zijn al gesmeed en ik heb er heel erg veel zin in. 


De noodzaak voor deze blog vervalt hiermee. Het schrijven heeft me geholpen bij het vinden van mijn startpunt. Ik weet nu hoe ik ga beginnen. Dat betekent niet dat ik stop met dromen of bloggen. Deze manier van werken is me goed bevallen en wil ik ook voortzetten maar wel op een andere plek. Op www.mijndroomfabriek.nl ga ik verder met dromen. Dromen over een betere wereld en hoe ik mijn bijdrage hieraan kan leveren. @MijnDroomtweets twittert hierover.
Op www.riancrins.nl ga ik starten met mijn HR-stuk. De domeinnaam is geregistreerd, de site moet ik nog bouwen. Ook op deze plek ga ik bloggen maar dan over zaken die te maken hebben met Het Nieuwe Werken, Sociale Innovatie en andere HR-gerelateerde onderwerpen. Daar ga ik ook over twitteren en dat doe ik onder de naam @RianCrins. Voorlopig zal het nog wel even door elkaar lopen maar dat komt wel goed.


Tja, dat was het dan op deze plek. Bedankt voor het meelezen en meeleven en tot gauw!

Bubbles!

Yes! Het is gelukt. Woensdagavond had ik mijn eindgesprek voor de opleiding Personeel en Arbeid. De hele dag kriebels in mijn buik. Het zal wel goed gaan maar toch spannend. En het ging goed. Om kwart over acht mocht ik eindelijk mijn zegje komen doen en om 10 voor negen kwam het verlossende antwoord: Geslaagd! Ze waren erg tevreden over mijn gesprek, vonden dat ik de zaken goed onderbouwde en stelden prijs op mijn eigen(wijze) visie. Ze waardeerden dit met een 9! Wauw, die had ik niet zien aankomen en wat leuk om te ervaren dat ik er nog net zo blij mee kan zijn als tijdens mijn middelbare schooltijd.


Samen met de 3 andere aanwezige medestudenten hebben we dit natuurlijk gevierd. Wat waren en zijn we blij. Het voelt zo heerlijk om een 4 jarige Hbo-opleiding af te kunnen sluiten met een goed resultaat. Het is klaar. Wat zullen we een vrije tijd krijgen de komende tijd. Onvoorstelbaar. Helaas geen bubbles op school maar wel een roseetje. Vandaag ga ik op zoek naar een fles bubbles om te proosten om deze prestatie. Na mijn vwo-diploma in 1990 nu ook eindelijk dat Hbo-papiertje. Ik ben er trots op en de hele wereld mag het weten!


Gisteravond hebben we gehoord dat ook de 3 studenten die gisteren het gesprek hadden geslaagd zijn. Super!

Gert, Ien, Rilana, Sonja, Maurice en Sandra vanaf deze plek van harte gefeliciteerd! Deze droom hebben we met z’n allen toch maar mooi waar gemaakt!

Prachtig mooie dag!

Wat een prachtig mooie dag. Met dat liedje werd ik vanmorgen wakker. Daniël Lohues zong het speciaal voor mij. Want het is inderdaad een prachtig mooie dag. Niet alleen vandaag maar al vele dagen achter elkaar. Wat is het toch een goed besluit geweest om dit jaar aan de slag te gaan met mezelf. En wat fijn dat ik hier alle ruimte voor krijg! Ik heb dit jaar meer meegemaakt, meer mensen gesproken en meer activiteiten ondernomen dan normaal gebeurt in een jaar. En ik geniet hier met volle teugen van. Heb ook steeds meer het idee dat ik daar kom waar ik wil zijn. Dicht bij mezelf.


Vorig weekend ben ik naar de masterclass van David de Kock geweest, Succes door eigen creatie. Het was een inspirerend, indrukwekkend mooi weekend. David is een enthousiaste spreker die mensen graag meeneemt in zijn verhaal. We zijn dat weekend intensief bezig geweest met onze dromen en de blokkades die je voelt om zo'n droom waar te maken. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en dat maakt het ook wel heel intens. Je voelt de energie in de zaal, heel bijzonder. Verder heb ik er van meegenomen dat ik vooral niet de klein moet denken. "Mensen overschatten wat ze op korte termijn kunnen bereiken maar onderschatten wat ze op lange termijn kunnen bereiken." Daar zit wat in, dus ik werk nu aan een grote Droomfabriek en deel het dan op in kleinere hapklare brokken.


Want MijnDroomfabriek gaat er komen! Het wordt langzaam maar zeker steeds concreter. Als alles meezit wordt het al meteen een fysieke locatie waar mensen elkaar kunnen ontmoeten! Hiermee ga ik de komende 2 weken keihard aan de slag. Dit doel heb ik me gesteld in de droombaanreis die ik aan het maken ben. Ik werd aangemoedigd door Huub van Zwieten en dat geeft natuurlijk vleugels. En die heb ik ook wel nodig want het wordt nog hard werken, zeker de financiële onderbouwing en het echt concreet maken van mijn plannen vind ik een lastige stap. In een gesprek met Harm Wiertz van Wiertz Personeelsdiensten hebben we hier gisteren over gespard. De plannen zijn er al maar nu moet het concreet worden. Het doel is tenslotte wel dat ik er een leuke boterham aan kan verdienen. Werk genoeg dus. En wat heerlijk om te ervaren dat mensen graag met je mee willen denken en willen helpen.


Dus ja, op deze prachtig mooie dag ben ik blij met alle prachtig mooie ervaringen die ik mee mag maken. Het is geweldig te ervaren wat er gebeurt als je buiten je eigen kader kijkt en net een andere stap zet dan je normaal zou doen. Daar stond toevallig, bestaat toeval?, nu ook een stuk over geschreven in Psychologie Magazine. Ik stel je voor het artikel te lezen en laat je dag of week eens wat meer door het toeval bepalen en geniet van wat er gebeurd. Mij heeft het al veel gebracht dit jaar en ik gun ook jou zo'n prachtervaring!

Marco en Claudia

Lang niet geschreven, tenminste niet op deze plek. Nu weer even hoog tijd om juist vanaf deze plek te schrijven. Er gebeurt zo veel de laatste tijd!


Vorige week vrijdag ben ik met man en dochter naar Arnhem geweest waar we genoten hebben van het concert van Marco Borsato. Het was geweldig. Voor onze dochter was het de eerste keer dat ze mee mocht en ze vond het super. Ze was al helemaal enthousiast over de wave die voorafgaand aan het concert door het stadion ging. Wauw, dat was gaaf. Ook het concert zelf vond ze super. Waar ik me wat meezingen betreft moest beperken tot een stukje van het refrein zong zij de liedjes van voor tot achter mee. Toch grappig als zo'n 9-jarige zo hard mee is aan het brullen. Het was een geweldig mooie ervaring zo met zijn drieën.


Gisteren had ik al weer zo'n mooie ervaring. Claudia de Breij was met haar voorstelling Hete Vrede in Roermond. Wat een mooie voorstelling. "Wat deed jij tijdens de Hete Vrede?" Een vraag die tot nadenken stemt. Wat doe ik om de wereld leefbaar en een beetje mooier te maken? Deze vraag bleef terug komen tijdens de voorstelling. Dat klinkt heel zwaar maar dat was zeker niet zo.  We hebben echt gelachen, genoten van haar liedjes en van de goede muzikanten. Een topavond!


Fijne onderbreking ook van het schrijven aan de laatste schoolopdracht. Het valt niet mee om me nog bezig te houden met de Reflective Practioner, zoals het genoemd wordt. Reflecteren over mijn ontwikkeling in de afgelopen vier jaar. Er is veel gebeurd en dus genoeg te schrijven maar de schwung is er een beetje uit bij mij. Ik ben er eigenlijk al klaar mee. Tja, dat wat ze zeggen over de laatste loodjes blijkt ook nu weer waar te zijn. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de dingen waar ik wel mee bezig wil zijn.


Ik ben nog steeds druk bezig met onderzoeken of MijnDroomfabriek levensvatbaar is en op welke manier. Dit betekent veel gesprekken voeren, dingen uitzoeken en nadenken over hoe het een en ander gerealiseerd kan worden een heerlijk proces dat nu enigszins verstoord wordt door de Reflective Practioner. 

Voordat ik op de bank plof nog ff een heel leuk berichtje. Ik doe mee aan de droombaanreis van Huub van Zwieten! Ik heb de reis gewonnen. Dus dat wat mijn inspiratiebron was om deze blog te beginnen mag ik nu ook nog meemaken. Web 4.0 zoals het bedoeld is! Via de site Hart en Ziel van de Volkskrant was het mogelijk om je aan te melden voor deze reis. Je moest beschrijven waarom je deze reis graag wilde maken. En ik mag dus mee. Ik ben al begonnen. Het is een reis die voornamelijk per mail plaats vindt. Ik kreeg vorige week zaterdag het prachtige koffietafelboek van Marijn is klaar met werken in de brievenbus. Een prachtig boek met veel foto's en natuurlijk het verhaal van Marijn. Ik had het al gelezen maar heb het met veel plezier nog een keer gelezen. Vandaag heb ik mijn tweede opdracht gemaakt en ingestuurd. Er hoort ook nog een droombaandag bij. Ik ben benieuwd. Op de site van Hart en Ziel is het mogelijk om medereizigers te ontmoeten en te leren kennen. Dat lukt tot nu toe nog niet echt maar dat komt nog wel. Ik moet even de tijd nemen om me erin te verdiepen. Komt allemaal goed. Met een beetje geluk lukt het om morgen mijn opdracht af te ronden en dan kan ik mijn tijd weer aan leukere dingen besteden.

Jump!

Hoog tijd om weer even een stukje te schrijven. Doordat de kinderen deze en vorige week vakantie hebben moet ik even wat rustiger aan doen. Dat geeft me mooi de tijd om de zaken even vanaf een afstandje te bekijken.


Één activiteit heb ik wel ondernomen vorige week. Ik heb mijn eerste Jump! gemaakt. Onder de enthousiaste begeleiding van Ineke Hurkmans heb ik samen met 5 andere vrouwen gejumpt.  Een Jump! is een groeistap. Dit kan een ontwikkeling zijn waar je voor wil gaan of een doel wat je wil bereiken. Dit doe je samen in een groepje met ander vrouwen. Want ja, helaas voor de heren maar deze leuke bijeenkomsten zijn alleen voor vrouwen! Ik vond het een bijzondere ervaring. Door in een groep naar je eigen ontwikkeling te kijken op dit moment wordt het een en ander toch weer helderder.


Als ik dit betrek op de vormgeving van MijnDroomfabriek, die nog steeds in volle gang is, zie ik dat ik zélf op dit moment mijn grootste belemmering ben. Kan ik het wel? en wat kan ik dan wel? zijn vragen die op onzekere momenten door mijn hoofd spelen. Door me hier bewust van te zijn kan ik aan de slag om deze vragen te beantwoorden. De reflectie die ik momenteel aan het schrijven ben voor de opleiding helpt daar zeker ook bij. Een van mijn leerdoelen die ik mezelf gesteld heb, is het houden van een elevatorpitch. Die ga ik binnenkort ook daadwerkelijk opnemen. Hierin vertel ik wie ik ben, wat ik te bieden heb en op welke manier ik mijn talenten in ga zetten.


Gelukkig voel ik ook ontzettend veel energie in mij. Ik vind het heel leuk om te merken dat ik 's morgens om half 8 gewoon uitgerust wakker wordt. Dat is lange tijd wel heel anders geweest. Ik was moe en bleef moe. Nu ik bezig ben met dingen die me energie geven merk ik dat het wel gewoon kan, uitgerust wakker worden. Een heerlijk gevoel!


Het is een leuk proces waar ik in zit. Plannen maken, doen wat ik leuk vind, activiteiten zoeken en bezoeken die me energie geven, het twittergebeuren leren kennen en doorgronden. Er klinkt een belofte in door. Die belofte ga ik waarmaken. Stapje voor stapje kom ik dichter bij mijn doel. De maand mei wordt een maand vol interessante en inspirerende gebeurtenissen. Het start met de door mij georganiseerde Durftevragen-workshop in Roermond. Ingeborg van Meggelen komt deze Durftevragen geven. Daarnaast ga ik ook de workshop Get Social van Jeanet Bathoorn volgen. Marco Borsato ga ik samen met mijn man en dochter bezoeken in het Gelredome! Ik lever echt mijn allerlaatste rapport in voor de opleiding en ik ga naar de masterclass van David de Kock. Kortom een supermaand waarin ik ook nog de nodige stappen wil zetten met het opstarten van MijnDroomfabriek!

Achtbaan

Wow, wat een heftige tijd. Spannend, leuk en van het een in het ander. Op verschillende gebieden zijn nieuwe ontwikkelingen gaande. De ene beweging zet de andere in gang. Ik ben op dit moment druk bezig met afstuderen, het opzetten van een eigen bedrijfje, het maken en delen van plannen en het leggen van contacten met veel verschillende mensen. Heel erg leuk allemaal en ik krijg er superveel energie van.

Wat afstuderen betreft gaat het erg voorspoedig. Mijn Vakmanschap is Meesterschap werd gewaardeerd met een 9. Men vindt het erg creatief en innovatief! Dat is goed om te horen.

Ik heb een website ontwikkeld om talent te ontdekken bij mensen vanaf MBO-niveau in de kinderopvang en zorg. Binnen deze opdracht kon ik helemaal mijn eigen gang gaan. Mijn eigen interesses waren leidend voor het te ontwikkelen product. Dat maakt dat ik er ook zo blij mee ben. Ik heb dit keer echt gedaan wat ik leuk vond op een manier die bij mij past en men is er heel enthousiast over. Dat geeft echt een kick en de motivatie om verder te gaan op de manier waarop ik nu bezig ben. Ik krijg het advies om te onderzoeken of ik het product niet op de markt kan brengen. Ik heb zelf ook al met deze gedachte gespeeld en ben nu dan ook daadwerkelijk van plan om hier mee aan de slag te gaan. Ik zal eerst met een webdesigner om te tafel gaan zitten om te kijken of we de site aan het werken krijgen zoals ik het graag wil hebben. Daarna met verschillende mensen gesprekken voeren om te kijken of het wat kan worden. Misschien dat ik in het paasweekend een plan van aanpak op kan stellen.

MijnDroomfabriek wordt ook steeds concreter. De website www.mijndroomfabriek.nl is in de lucht! Ik heb hem zelf gemaakt en vind het best stoer dat me dat gelukt is. Het is nog even afwachten welke kant het op gaat met MijnDroomfabriek. Ik heb grote plannen en wat kleinere. Als de grote plannen doorgaan krijg ik het heel erg druk en wordt het een ander verhaal dan wanneer deze niet doorgaan. Ik heb een voorstel gedaan aan een andere partij. Zij bepalen op korte termijn hoe MijnDroomfabriek er uit gaat zien. Maar dat ie er komt is zeker, in welke vorm dan ook!

Ik ben deze week naar een startersbijeenkomst van de Kamer van Koophandel geweest samen met een vriendin. We hebben geleerd dat er nog meer komt kijken bij een onderneming dan we dachten. Het was een boeiende presentatie. Volgende week ga ik verder met de volgende stappen. Ook nu weer een plan van aanpak maken en afspraken maken met mensen die me kunnen helpen. Leuk om mee bezig te zijn en verrassend om te merken hoe veel mensen je willen helpen als je vertelt waar je mee bezig bent.

Tijdens de Open Coffee die ik deze week ook nog heb bezocht, heb ik weer nieuwe interessante mensen leren kennen. Het is leuk om te merken dat naarmate mijn verhaal steeds concreter wordt de gesprekken steeds meer op lijken te leveren. Het is een echt groeiproces. Toch wil en moet ik nog werken aan het concreter maken van mijn plannen. Ik wil tenminste één spannend product of inspirerende dienst aan kunnen bieden voordat ik me inschrijf bij de Kamer van Koophandel. Voor de volgende Open Coffee zorg ik dat ik mijn dienst of product bedacht heb en kan ik deze tijdens de volgende bijeenkomst onder de aandacht brengen bij de mensen die ik spreek.

Dit lijkt al een heleboel maar ik heb hier lang niet alles kunnen vertellen. Dan zou deze blog wel heel erg lang worden. Het was een inspirerende week waarin ik veel mensen heb gesproken en nieuwe mensen heb leren kennen. Al die drukke werkzaamheden en afspraken hebben er wel voor gezorgd dat in huis het een en ander is blijven liggen. Het paasweekend ga ik gebruiken om het huishouden weer op orde te brengen, op te ruimen en nieuwe plannen te maken zodat ik er dinsdag weer helemaal klaar voor ben! Natuurlijk is er tussendoor ook nog tijd genoeg om te genieten van ons gezin en de familie om ons heen en het heerlijke lenteweer.

FIJNE PAASHASEN!

11 april, een jaar later

Wat een vreemde dag vandaag. Het is nu een jaar geleden dat ons leven op zijn kop gezet werd door het hartinfarct van mijn man. Ik vond het toen een heftige ervaring maar had geen idee dat het zoveel  bij me teweeg zou brengen. Afgelopen weken en het weekend dat we net achter de rug hebben is het geregeld onderwerp van gesprek geweest. Waar staan we nu, wat heeft het ons gebracht, waar heeft het ons gebracht? Zou ons leven er anders uit zien als het niet gebeurd was? Omdat dit mijn blog is zal ik hier alleen voor mezelf spreken. Welke invloed heeft het gehad op mijn leven?


Ondanks dat het nu goed gaat met mijn man heeft zijn infarct voor mij veel veranderd. De wereld ziet er anders uit. Het leven kan zomaar afgelopen zijn. Alles wat je denkt te hebben, al je zogenaamde zekerheden kunnen in een keer wegvallen. En wat hou je dan nog over? Dit maakt dat mijn kijk op een aantal zaken is veranderd. Onze relatie, ons gezin, ikzelf en mijn werk. Voor een buitenstaander is het verschil nauwelijks waarneembaar. Voor mij is het niet meer hetzelfde.


Op het gebied van onze relatie kan ik concluderen dat het onze band nog sterker heeft gemaakt. We hadden het al goed samen maar door het hele gebeuren en de vele gesprekken hierover ga je nog meer de diepte in. Je beseft heel goed wat je hebt en geniet daar dan ook van. Dat geldt ook voor onze drie kinderen. Het gaat met alle drie erg goed op dit moment en dat is heerlijk. Door hier vaker bewust mee bezig te zijn, geniet ik er meer van dan voorheen. 


De grootste verandering heeft zich in mijzelf voltrokken. Ik ben niet meer dezelfde. Het infarct heeft niet alleen mijn man geraakt maar heeft ook mij omgeblazen. Ik moest opnieuw gaan zoeken wie ik was. Ik was het echt even kwijt. Ik moest mezelf stukje bij beetje weer opbouwen. Een heftig proces dat nog niet afgerond is maar waarvan ik wel het gevoel heb dat ik een heel stuk op weg ben. Het heeft me ook de gelegenheid gegeven bewust naar verschillende stukjes te kijken. Wat vind ik belangrijk en wat doe ik alleen omdat ik denk dat het zo hoort? Wie ben ik eigenlijk? Als ik echt alleen verder had gemoeten hoe had ik dat dan gedaan? 
Ik probeer nu dichter bij mezelf te blijven. Ik ben mijn eigen maatstaf en niet de mensen of verwachtingen om mij heen. Ik doe mijn best reële doelen te stellen die bij me passen. Dat lukt nog niet altijd maar wel steeds vaker. Ik luister wat meer naar mijn gevoel en een beetje minder naar mijn verstand. Dat gaat steeds beter en bevalt prima! 
Ik sta wat meer mindfull in het leven. In het vliegtuig in de zomervakantie zat ik naast een Amerikaan die het niet beter had kunnen verwoorden: "It is what it is." En zo is het. Ik wist niet dat dit ook in het Amerikaans een uitdrukking was maar het is wel een beetje mijn motto geworden. Kijk naar wat je nu hebt, waar je nu staat en geniet daar zo veel mogelijk van. 

Dat betekent niet dat je niet meer vooruit kunt kijken. Ik vind het nog steeds leuk om plannen te maken voor de toekomst. Mijn visie op hoe mijn werkzame leven er uit moet gaan zien is veranderd. Ik zag mezelf werken op een HR-afdeling maar vraag me nu af of dat is wat ik echt wil en of dit echt bij me past? Op dit moment denk ik van niet maar dat kan over een jaar weer anders zijn. Misschien is dat wel de belangrijkste verandering. Voorheen stonden de zaken veel meer vast. Er zijn veel vraagtekens voor in de plaats gekomen. Soms vermoeiend, het hebben van vastigheden geeft ook een bepaalde rust maar vooral heel erg boeiend. Door meer vanuit een vraagteken naar zaken te kijken blijft er ruimte voor verandering. Mijn blik blijft meer open en dat biedt perspectieven. Door deze manier van kijken heb ik de afgelopen maanden veel nieuwe dingen ondernomen en nieuwe mensen leren kennen. Spannend maar wel heel leuk!


Een heftig maar waardevol jaar. Sluit ik het hiermee af? Ik denk het niet. Ik zie dit jaar meer als een keerpunt. Het jaar waarin ik geleerd heb meer naar mijn gevoel te luisteren en daar ook naar te handelen. Het jaar waarin we als gezin dichter naar elkaar toegegroeid zijn. Maar ook het jaar waarin ik heb leren omgaan met een stukje angst. Die angst mag er zijn maar ook niet meer dan dat. Het mag niet mijn leven gaan bepalen.
Het voelt als het jaar van een nieuwe start waarin we het goede van ons 'oude leventje' continueren maar de overbodige ballast over boord gegooid hebben. En dat voelt goed!