Marco en Claudia

Lang niet geschreven, tenminste niet op deze plek. Nu weer even hoog tijd om juist vanaf deze plek te schrijven. Er gebeurt zo veel de laatste tijd!


Vorige week vrijdag ben ik met man en dochter naar Arnhem geweest waar we genoten hebben van het concert van Marco Borsato. Het was geweldig. Voor onze dochter was het de eerste keer dat ze mee mocht en ze vond het super. Ze was al helemaal enthousiast over de wave die voorafgaand aan het concert door het stadion ging. Wauw, dat was gaaf. Ook het concert zelf vond ze super. Waar ik me wat meezingen betreft moest beperken tot een stukje van het refrein zong zij de liedjes van voor tot achter mee. Toch grappig als zo'n 9-jarige zo hard mee is aan het brullen. Het was een geweldig mooie ervaring zo met zijn drieën.


Gisteren had ik al weer zo'n mooie ervaring. Claudia de Breij was met haar voorstelling Hete Vrede in Roermond. Wat een mooie voorstelling. "Wat deed jij tijdens de Hete Vrede?" Een vraag die tot nadenken stemt. Wat doe ik om de wereld leefbaar en een beetje mooier te maken? Deze vraag bleef terug komen tijdens de voorstelling. Dat klinkt heel zwaar maar dat was zeker niet zo.  We hebben echt gelachen, genoten van haar liedjes en van de goede muzikanten. Een topavond!


Fijne onderbreking ook van het schrijven aan de laatste schoolopdracht. Het valt niet mee om me nog bezig te houden met de Reflective Practioner, zoals het genoemd wordt. Reflecteren over mijn ontwikkeling in de afgelopen vier jaar. Er is veel gebeurd en dus genoeg te schrijven maar de schwung is er een beetje uit bij mij. Ik ben er eigenlijk al klaar mee. Tja, dat wat ze zeggen over de laatste loodjes blijkt ook nu weer waar te zijn. Dat heeft natuurlijk ook te maken met de dingen waar ik wel mee bezig wil zijn.


Ik ben nog steeds druk bezig met onderzoeken of MijnDroomfabriek levensvatbaar is en op welke manier. Dit betekent veel gesprekken voeren, dingen uitzoeken en nadenken over hoe het een en ander gerealiseerd kan worden een heerlijk proces dat nu enigszins verstoord wordt door de Reflective Practioner. 

Voordat ik op de bank plof nog ff een heel leuk berichtje. Ik doe mee aan de droombaanreis van Huub van Zwieten! Ik heb de reis gewonnen. Dus dat wat mijn inspiratiebron was om deze blog te beginnen mag ik nu ook nog meemaken. Web 4.0 zoals het bedoeld is! Via de site Hart en Ziel van de Volkskrant was het mogelijk om je aan te melden voor deze reis. Je moest beschrijven waarom je deze reis graag wilde maken. En ik mag dus mee. Ik ben al begonnen. Het is een reis die voornamelijk per mail plaats vindt. Ik kreeg vorige week zaterdag het prachtige koffietafelboek van Marijn is klaar met werken in de brievenbus. Een prachtig boek met veel foto's en natuurlijk het verhaal van Marijn. Ik had het al gelezen maar heb het met veel plezier nog een keer gelezen. Vandaag heb ik mijn tweede opdracht gemaakt en ingestuurd. Er hoort ook nog een droombaandag bij. Ik ben benieuwd. Op de site van Hart en Ziel is het mogelijk om medereizigers te ontmoeten en te leren kennen. Dat lukt tot nu toe nog niet echt maar dat komt nog wel. Ik moet even de tijd nemen om me erin te verdiepen. Komt allemaal goed. Met een beetje geluk lukt het om morgen mijn opdracht af te ronden en dan kan ik mijn tijd weer aan leukere dingen besteden.