Achtbaan

Wow, wat een heftige tijd. Spannend, leuk en van het een in het ander. Op verschillende gebieden zijn nieuwe ontwikkelingen gaande. De ene beweging zet de andere in gang. Ik ben op dit moment druk bezig met afstuderen, het opzetten van een eigen bedrijfje, het maken en delen van plannen en het leggen van contacten met veel verschillende mensen. Heel erg leuk allemaal en ik krijg er superveel energie van.

Wat afstuderen betreft gaat het erg voorspoedig. Mijn Vakmanschap is Meesterschap werd gewaardeerd met een 9. Men vindt het erg creatief en innovatief! Dat is goed om te horen.

Ik heb een website ontwikkeld om talent te ontdekken bij mensen vanaf MBO-niveau in de kinderopvang en zorg. Binnen deze opdracht kon ik helemaal mijn eigen gang gaan. Mijn eigen interesses waren leidend voor het te ontwikkelen product. Dat maakt dat ik er ook zo blij mee ben. Ik heb dit keer echt gedaan wat ik leuk vond op een manier die bij mij past en men is er heel enthousiast over. Dat geeft echt een kick en de motivatie om verder te gaan op de manier waarop ik nu bezig ben. Ik krijg het advies om te onderzoeken of ik het product niet op de markt kan brengen. Ik heb zelf ook al met deze gedachte gespeeld en ben nu dan ook daadwerkelijk van plan om hier mee aan de slag te gaan. Ik zal eerst met een webdesigner om te tafel gaan zitten om te kijken of we de site aan het werken krijgen zoals ik het graag wil hebben. Daarna met verschillende mensen gesprekken voeren om te kijken of het wat kan worden. Misschien dat ik in het paasweekend een plan van aanpak op kan stellen.

MijnDroomfabriek wordt ook steeds concreter. De website www.mijndroomfabriek.nl is in de lucht! Ik heb hem zelf gemaakt en vind het best stoer dat me dat gelukt is. Het is nog even afwachten welke kant het op gaat met MijnDroomfabriek. Ik heb grote plannen en wat kleinere. Als de grote plannen doorgaan krijg ik het heel erg druk en wordt het een ander verhaal dan wanneer deze niet doorgaan. Ik heb een voorstel gedaan aan een andere partij. Zij bepalen op korte termijn hoe MijnDroomfabriek er uit gaat zien. Maar dat ie er komt is zeker, in welke vorm dan ook!

Ik ben deze week naar een startersbijeenkomst van de Kamer van Koophandel geweest samen met een vriendin. We hebben geleerd dat er nog meer komt kijken bij een onderneming dan we dachten. Het was een boeiende presentatie. Volgende week ga ik verder met de volgende stappen. Ook nu weer een plan van aanpak maken en afspraken maken met mensen die me kunnen helpen. Leuk om mee bezig te zijn en verrassend om te merken hoe veel mensen je willen helpen als je vertelt waar je mee bezig bent.

Tijdens de Open Coffee die ik deze week ook nog heb bezocht, heb ik weer nieuwe interessante mensen leren kennen. Het is leuk om te merken dat naarmate mijn verhaal steeds concreter wordt de gesprekken steeds meer op lijken te leveren. Het is een echt groeiproces. Toch wil en moet ik nog werken aan het concreter maken van mijn plannen. Ik wil tenminste één spannend product of inspirerende dienst aan kunnen bieden voordat ik me inschrijf bij de Kamer van Koophandel. Voor de volgende Open Coffee zorg ik dat ik mijn dienst of product bedacht heb en kan ik deze tijdens de volgende bijeenkomst onder de aandacht brengen bij de mensen die ik spreek.

Dit lijkt al een heleboel maar ik heb hier lang niet alles kunnen vertellen. Dan zou deze blog wel heel erg lang worden. Het was een inspirerende week waarin ik veel mensen heb gesproken en nieuwe mensen heb leren kennen. Al die drukke werkzaamheden en afspraken hebben er wel voor gezorgd dat in huis het een en ander is blijven liggen. Het paasweekend ga ik gebruiken om het huishouden weer op orde te brengen, op te ruimen en nieuwe plannen te maken zodat ik er dinsdag weer helemaal klaar voor ben! Natuurlijk is er tussendoor ook nog tijd genoeg om te genieten van ons gezin en de familie om ons heen en het heerlijke lenteweer.

FIJNE PAASHASEN!

11 april, een jaar later

Wat een vreemde dag vandaag. Het is nu een jaar geleden dat ons leven op zijn kop gezet werd door het hartinfarct van mijn man. Ik vond het toen een heftige ervaring maar had geen idee dat het zoveel  bij me teweeg zou brengen. Afgelopen weken en het weekend dat we net achter de rug hebben is het geregeld onderwerp van gesprek geweest. Waar staan we nu, wat heeft het ons gebracht, waar heeft het ons gebracht? Zou ons leven er anders uit zien als het niet gebeurd was? Omdat dit mijn blog is zal ik hier alleen voor mezelf spreken. Welke invloed heeft het gehad op mijn leven?


Ondanks dat het nu goed gaat met mijn man heeft zijn infarct voor mij veel veranderd. De wereld ziet er anders uit. Het leven kan zomaar afgelopen zijn. Alles wat je denkt te hebben, al je zogenaamde zekerheden kunnen in een keer wegvallen. En wat hou je dan nog over? Dit maakt dat mijn kijk op een aantal zaken is veranderd. Onze relatie, ons gezin, ikzelf en mijn werk. Voor een buitenstaander is het verschil nauwelijks waarneembaar. Voor mij is het niet meer hetzelfde.


Op het gebied van onze relatie kan ik concluderen dat het onze band nog sterker heeft gemaakt. We hadden het al goed samen maar door het hele gebeuren en de vele gesprekken hierover ga je nog meer de diepte in. Je beseft heel goed wat je hebt en geniet daar dan ook van. Dat geldt ook voor onze drie kinderen. Het gaat met alle drie erg goed op dit moment en dat is heerlijk. Door hier vaker bewust mee bezig te zijn, geniet ik er meer van dan voorheen. 


De grootste verandering heeft zich in mijzelf voltrokken. Ik ben niet meer dezelfde. Het infarct heeft niet alleen mijn man geraakt maar heeft ook mij omgeblazen. Ik moest opnieuw gaan zoeken wie ik was. Ik was het echt even kwijt. Ik moest mezelf stukje bij beetje weer opbouwen. Een heftig proces dat nog niet afgerond is maar waarvan ik wel het gevoel heb dat ik een heel stuk op weg ben. Het heeft me ook de gelegenheid gegeven bewust naar verschillende stukjes te kijken. Wat vind ik belangrijk en wat doe ik alleen omdat ik denk dat het zo hoort? Wie ben ik eigenlijk? Als ik echt alleen verder had gemoeten hoe had ik dat dan gedaan? 
Ik probeer nu dichter bij mezelf te blijven. Ik ben mijn eigen maatstaf en niet de mensen of verwachtingen om mij heen. Ik doe mijn best reële doelen te stellen die bij me passen. Dat lukt nog niet altijd maar wel steeds vaker. Ik luister wat meer naar mijn gevoel en een beetje minder naar mijn verstand. Dat gaat steeds beter en bevalt prima! 
Ik sta wat meer mindfull in het leven. In het vliegtuig in de zomervakantie zat ik naast een Amerikaan die het niet beter had kunnen verwoorden: "It is what it is." En zo is het. Ik wist niet dat dit ook in het Amerikaans een uitdrukking was maar het is wel een beetje mijn motto geworden. Kijk naar wat je nu hebt, waar je nu staat en geniet daar zo veel mogelijk van. 

Dat betekent niet dat je niet meer vooruit kunt kijken. Ik vind het nog steeds leuk om plannen te maken voor de toekomst. Mijn visie op hoe mijn werkzame leven er uit moet gaan zien is veranderd. Ik zag mezelf werken op een HR-afdeling maar vraag me nu af of dat is wat ik echt wil en of dit echt bij me past? Op dit moment denk ik van niet maar dat kan over een jaar weer anders zijn. Misschien is dat wel de belangrijkste verandering. Voorheen stonden de zaken veel meer vast. Er zijn veel vraagtekens voor in de plaats gekomen. Soms vermoeiend, het hebben van vastigheden geeft ook een bepaalde rust maar vooral heel erg boeiend. Door meer vanuit een vraagteken naar zaken te kijken blijft er ruimte voor verandering. Mijn blik blijft meer open en dat biedt perspectieven. Door deze manier van kijken heb ik de afgelopen maanden veel nieuwe dingen ondernomen en nieuwe mensen leren kennen. Spannend maar wel heel leuk!


Een heftig maar waardevol jaar. Sluit ik het hiermee af? Ik denk het niet. Ik zie dit jaar meer als een keerpunt. Het jaar waarin ik geleerd heb meer naar mijn gevoel te luisteren en daar ook naar te handelen. Het jaar waarin we als gezin dichter naar elkaar toegegroeid zijn. Maar ook het jaar waarin ik heb leren omgaan met een stukje angst. Die angst mag er zijn maar ook niet meer dan dat. Het mag niet mijn leven gaan bepalen.
Het voelt als het jaar van een nieuwe start waarin we het goede van ons 'oude leventje' continueren maar de overbodige ballast over boord gegooid hebben. En dat voelt goed!

Kwartjes vallen

Vandaag zijn er een paar kwartjes gevallen. 
Ik ben zo hard op zoek naar mijn talenten dat ik ze misschien wel over het hoofd zie.
Waar gaat mijn hart sneller van kloppen, wat heeft mijn passie, waar heb ik het over tijdens mijn afstudeerjaar? Over talent!


Waar staat mijn boekenkast mee vol? Met boeken over persoonlijke ontwikkeling. Dat is niet iets wat nu pas mijn interesse heeft. Dat leeft al vanaf dat ik kind was. Als kind vond ik de stukjes in de Libelle over mensen al machtig interessant. Proberen te snappen hoe het leven in elkaar zit. Later is daarbij gekomen hoe je dit leven dan zo optimaal mogelijk kunt benutten. Je leeft maar één keer, dan moet je wel zo veel mogelijk eruit halen wat jij belangrijk vindt. Ik denk dat dat alleen maar lukt als je je talenten kent en zo optimaal mogelijk benut.


Dit is wat ik belangrijk vind. Ik geloof dat iedereen moet werken vanuit zijn talenten. Op individueel niveau kan het werken vanuit je talenten het verschil maken tussen werken met passie en plezier of werken omdat er nu eenmaal brood op de plank moet komen.
Als organisaties meer gebruik maken van het talent van hun medewerkers maken ze niet alleen meer winst maar gaat ook het ziekteverzuim omlaag. 
Hier wil ik mijn steentje aan bijdragen.


Hoe kom ik nu juist vandaag tot dit inzicht?
Ik heb vanmorgen een gesprek gehad met Ingeborg van Meggelen. Zij gaat de Durftevragen workshop geven op 9 mei in Roermond. We hadden een goed gesprek over Durftevragen maar ook over wat ons bezig houdt. Toen ik terug naar huis reed was het voor mij duidelijk welke kant ik op ga. De kant van talentontwikkeling. Het was net of het kwartje eindelijk viel. Er kwam een rust over me waardoor ik nog meer het gevoel kreeg dat dit is waar ik naar op zoek was. Ingeborg bedankt!


Dit wordt de richting die ik op ga. Ik zie wel hoe de weg gaat lopen en wat ik onderweg tegen kom. Het geeft voor mij een startpunt aan. Van hieruit ga ik verder met het opzetten van MijnDroomfabriek.

Yes! Yes! Yes!

Yes! Mijn Vakmanschap is Meesterschap heb ik gisteren ingeleverd! Wat een heeeerlijk gevoel.
De laatste weken stonden bijna alleen maar in het teken van de website die ik aan het ontwikkelen was en het bijbehorende verslag. Dit is mijn een na laatste opdracht voordat ik mijn diploma in ontvangst kan nemen. Nu maar duimen dat het in een keer goed is!
De site is te vinden op www.jouwtalent.jouwweb.nl

Yes! Ik krijg nu weer tijd om met MijnDroomfabriek aan de slag te gaan. De eerste activiteit die ik onderneem is het organiseren van een Durftevragen - workshop in Roermond. Binnen het Durftevragen concept gaat men er van uit dat iedereen op bepaalde gebieden flink wat kennis in huis heeft en dat het leuk en makkelijk is om anderen met die kennis te helpen. Die ander hoeft alleen de juiste vraag te stellen. Ik vind het concept super en vind het dan ook erg leuk dat ze maandag 9 mei 2011 naar Roermond komen.


Om deze Durftevragen te houden ben ik bezig om een ruimte te regelen voor maximaal 12 personen, met gesloten beurzen. Ik heb afgelopen week wel al wat mailtjes de deur uit gedaan maar dit heeft nog niets opgeleverd. Vanaf maandag kan ik er actief mee aan de slag.  
Je kunt je wel al aanmelden op de website van Durftevragen.


Yes! Ik ga nu eerst lekker een weekendje relaxen. Heerlijk een paar daagjes niets moeten, alleen doen waar we zin in hebben, zodat ik maandag vol energie verder kan bouwen aan MijnDroomfabriek!